Dana - in memoriam - update
Geplaatst op 17 maart 2020
Update 17 maart 2020
Voor persoonlijke vragen heb ik een bezoek gebracht aan Medium voor mens en dier, Tineke van Dijk. Tineke is dus ook dierentolk en Dana kwam hier natuurlijk ook 'even' langs.
Het gaat goed met haar, ze is geheeld van haar pijn en is absoluut niet van plan mij te verlaten. Ze zal me vanaf de andere zijde bijstaan met mijn werk en privé leven 🥰 🙏🏼
Dana vertelde dat haar laatste dagen zijn gegaan zoals zij dit graag wilde. Dus geen behandeling meer van een dierenarts en zelf kunnen overgaan. Haar tumor was deels van mij, zie mijn uitdaging, en deels van de mensen die ze hielp.
Dana heeft veel pijn gehad, maar hier niets van laten merken. Ze was een diehard, mede doordat haar start in het nest moeilijk was. Het was haar tijd, ze was klaar hier. Vrijdag de 13e om 11:11 uur paste volledig bij haar.
Ze was heel blij en dankbaar om bij mij en ons gezin te zijn. Ik heb haar in contact gebracht met spiritualiteit en dat vond ze heel fijn, het was nieuw voor haar. Dat ik haar ruimte gaf in mijn werk, heeft haar zelfvertrouwen gegeven.
Ze zegt nu over het niet luisteren bij het uitlaten: "ik had ook mijn ruimte nodig en als ik klaar was dan kwam ik" 😅
Ik ben van plan om het as van Dana uit te strooien op haar favoriete wandelplekjes. Dat vond ze een goed plan, maar ik moest het pas gaan doen als ik er echt klaar voor was. Ze gaat me daarin helpen.
Ook gaf ze aan dat ik weer een andere hond moest nemen, want ik had de wandelingen in de natuur nodig. Dat klopt zeker, ik mis het wandelen enorm. Alleen wandelen is toch anders.
Ik vond het superfijn om dit bericht van haar te mogen ontvangen. Haar aanwezigheid voel en zie ik dagelijks ... soms een poot en soms haar kop op mijn been. Als ik ga wandelen is ze er nog steeds bij.
We blijven maatjes. Dank je Tineke!
Hieronder haar in memoriam zoals ik dat op 14 september 2019 heb geschreven:
Op vrijdag 13 september is Dana overleden. In dit artikel wil ik haar in het zonnetje zetten en je een indruk geven welke plek zij innam bij mij, in mijn gezin én vooral in mijn werk.
Dana is een Ierse Setter en kwam 7 jaar geleden als pup in mijn leven. Ze was een vrolijk en ondeugend hondje dat weer plezier in ons huis bracht. De kinderen en ik leefden op zo vlak na mijn scheiding. Er werd weer gelachen, gespeeld en gedold.
Een Ierse hond wilde ik graag naar een Ierse Godin vernoemen. Dana of Danu is een Ierse Moedergodin en deze naam vond ik mooi bij haar passen. Ze heeft haar naam eer aangedaan, want ze is als een moeder geweest voor ons gezin, mijn cursisten en cliënten en vooral ook voor alle hondenbaasjes die we tegenkwamen tijdens onze wandelingen.
Iedereen genoot van haar, van haar prachtige kleuren, haar zachte vacht en haar soms 'smekende' ogen. En ook als ze op het strand continu achter de vogels aan het rennen was.
Dana was een mensenhond. Ze had wel wat hondenvriendjes, maar mensen hadden toch haar voorkeur en echt niet alleen vanwege de snoepjes die ze kreeg. De mensen die het nodig hadden kregen een knuffel van haar, een lik over hun hand of wang, troostend, verwarmend, verlichtend. Op haar beurt was Dana heel blij met de knuffel die ze terugkreeg.
Zo zag ik ook in de cursussen dat ze juist díe mensen opzocht, die net even wat extra steun nodig hadden. Dit deed ze ook met de individuele consulten. Als ze rustig ging liggen, wist ik dat het goed was. Ze heeft ook een aantal keren geassisteerd bij familieopstellingen. Door de jaren heen, ben ik haar hulp zeer gaan waarderen. Ze was echt mijn (Ziele-)maatje! 🥰
Voor mij persoonlijk was ze een enorme uitdaging, want ze was vooral eigen-wijs en luisterde niet naar mij. Vooral niet als ze geroepen werd om aangelijnd te worden. Zo heb ik vele uren op het strand doorgebracht voordat ze kwam. Als ik erop terugkijk, kan ik erom lachen, maar geloof me, toen kon ik wel huilen. Maar ... er was hoop, want hoe beter ik naar mijzelf ging luisteren, hoe beter ze naar mij ging luisteren 😉
Dana wilde liefst de hele dag spelen en dan natuurlijk met mij. Spelen ... hoe deed ik dat ook weer? Door haar kwam het kind in mij voorzichtig weer naar boven. Eerst spelen met de kleuren in mijn werk en daarna ook in mijn privéleven 🥳
Dana was een jachthond en had veel beweging nodig. Daardoor waren we vaak in natuurgebieden of op het strand te vinden. Onze wandelingen waren voor mij elke keer bijzonder, want zo maakte ik steeds makkelijker contact met de natuurwezens. Bovendien kreeg ik tijdens het lopen de mooiste ideeën ... over het vingerlabyrint, de Iconen en later ook over de Kosmische Mensjes. Deze wandelingen had/heb ik gewoon nodig voor mijn eigen groei. 😉
Op 4 september was ze mee naar de workshop in Borne (Twente). Het viel me op dat ze deze keer zich meer afzijdig hield van de groep. Op de terugweg begon ze te hoesten. Dit deed ze al wel vanwege een defecte hartklep, maar nu werd het steeds erger. Ik dacht aan verschillende oorzaken en ik gaf haar kleur en wat andere middelen. Het leek goed te gaan, maar vanaf dinsdag ging ze ineens heel snel achteruit.
Donderdag bij de dierenarts werd duidelijk dat het niet zozeer de hartklep was, maar dat er een vrij grote tumor zat bij haar hart die op haar slokdarm en luchtpijp drukte. Voor Dana was het beste dat we haar lieten inslapen ... slik ... 😢
Daarna zijn we samen afscheid gaan nemen van een paar wandelplekjes, van dierbare mensen, en was ze heel blij om de kinderen nog even te zien. Volgens mij wilde ze er geen dierenarts bij en de volgende morgen, op vrijdag 13 september om 11:11 uur, heeft ze op haar eigen-wijze haar lichaam verlaten om op reis te gaan naar de Regenboogbrug. 🌈
Lieve Dana, je hebt zo hard 'gewerkt', zoveel liefde gegeven, je had zo'n groot hart, je hebt je rust meer dan verdiend.
Dank je wel voor al je liefde, je wijsheid, ik/wij gaan je missen 💞
Uitsluitend met naam- en bronvermelding heb je toestemming om deze informatie te delen.